میخوام راجع به به تعویق انداختن کار‌ها صحبت کنم. شنیدید می‌گن «کار امروز را به فردا میفکن»؟ چرا ما کارهامون رو به تعویق می‌ندازیم؟ دلیلش نداشتن مهارت مدیریت زمان است یا دلایل روان‌شناسی داره؟ مقاله وال استریت ژورنال نشون می‌ده که اگر تاخیر داشتن برای شما به صورت عادت دراومده، دارید ناخودآگاه از یه استراتژی احساسی استفاده می‌کنید تا استرس رو کنترل کنید. عقب انداختن کارها چه تاثیر منفی روی زندگی شما می‌گذارد؟

اینکه انجام دادن کار یا تکلیف مدرسه رو عقب بندازین و به جاش بازی کامپیوتری مورد علاقه‌تون رو بازی کنین یا به گلدون‌ها آب بدین ممکنه فقط یه جور عدم توانایی در مدیریت زمان به نظر بیاد. ولی طبق گزارشی که توی وال استریت ژورنال منتشر شده، محقق‌ها می‌گن به تعویق انداختن کار‌ها اگه به‌ صورت عادت باشه، بیشتر یه‌جور استراتژی احساسی برای کنترل کردن استرسه، و می‌تونه مشکلات زیادی رو در روابط شخصی، شغلی، مسائل مالی و سلامت فردی شخص به وجود بیاره. چند ماه پیش محقق‌های دانشگاه استکهلم نتایج یه‌سری آزمایش رو منتشر کردند که اولین آزمایش کنترل شده برای درمان عادت به تعویق انداختن کارها بود. این آزمایش نشون ‌داد که استفاده از یک روش درمانی آنلاین ، می‌تونه عادت به تعویق انداختن کارها رو بسیار کاهش بده.

روانشناس‌ها هم دارن سعی می‌کنن راه‌‌های دیگه‌ای پیدا کنن که با استفاده از اونها بشه از به تعویق انداختن کارها جلوگیری کرد. مثلا استراتژی‌های بهتر برای تنظیم استرس یا تجسم بهتر شرایط فرد در آینده.

تاخیر، انتخاب خودمونه

دانشمندان می‌گن به تعویق انداختن یعنی به تاخیر انداختن داوطلبانه انجام یک کار، علی‌رغم اطلاع از عواقب منفی آن در آینده. یعنی انتخاب یه لذت زودگذر به جای انتخاب لذت وخوشی در درازمدت. مثلا شما باید آخر هفته روی یک ارائه کار می‌کردین ولی این کار رو نکردین چون مهمون دعوت کردین خونه‌تون. به نظر تیموتی پیچل این یک تاخیر خودخواسته بر اساس یک تصمیم منطقیه. تیموتی پیچل استاد روانشناسی دانشگاه کارلتون اتاواست که مطالب زیادی درباره این موضوع منتشر کرده.

دکتر پیچل می‌گه به تعویق انداختن کارها بر این اساس بنا شده :” ما تسلیم می‌شیم تا حس خوبی داشته باشیم.” یعنی وقتی “می‌دونم باید این کار رو انجام بدم، می‌خوام انجام بدم، داره می‌ره روی اعصابم.” بن لاکوود ، یک مدیر دفتر ۳۹ ساله اهل شهر چیپنام در ۱۰۰ مایلی غرب لندن خیلی خوب با این حس آشناست. با اینکه آدم تنبلی نیست ولی کارهاش رو زیاد به تعویق می‌ندازه و هم در زندگی کاری و هم در زندگی شخصیش خیلی با این موضوع درگیره . بن می‌گه اینکه می‌خواد همه چیز رو بی‌نقص انجام بده فلجش کرده و باعث می‌شه موقع شروع هر کاری دچار تشویش و اضطراب بشه .

مثلا به جای اینکه دنبال یه کار جدید بگرده می‌ره باشگاه . محقق‌ها به همچین حرکتی می‌گن جبران خسارت اخلاقی. این وقتیه که فرد وقتی داره کاری رو به تعویق می‌ندازه، به جاش کاری رو انجام می‌ده که بهش احساس خوب و مفید بودن می‌ده . لاکوود می‌گه این نوع رفتار در نهایت باعث می‌شه حس بدی نسبت به خودش داشته باشه . اون می‌گه ” من ترجیح می‌دم به بقیه بگم رفتم بانک زدم تا اینکه بهشون بگم کارم رو عقب انداختم”

دلیل روان‌شناسی تعویق کارها و نداشتن مدیریت زمان چیه؟

روانشناس‌ها فهمیدند که افرادی که عادت دارن کارها رو به تعویق بندازن معمولا درباره علت و معنای این کارشون تصورات غلطی دارن. اکثر اونها فکر می‌کنن دلیل اینکه کار رو شروع نمی‌کنن اینه که می‌خوان بی‌نقص انجامش بدن. ولی تحقیقات نشون می‌دن که این عادت ارتباط چندانی با کمال‌گرایی نداره و بیشتر به تکانشگری برمی‌گرده. پروفسور پیرس استیل ، استاد رفتارشناسی سازمانی در دانشگاه کلگری توضیح می‌ده که تکانشگری یعنی «تمایل به انجام عمل به صورت ناگهانی و انگیزشی».

خیلی‌ها فکر می‌کننن اضطراب باعث می‌شه که کار رو شروع نکنن. ولی داده‌های به دست اومده از تحقیقات نشون می‌ده که وقتی افراد میزان تکانشگری پایینتری دارند ، اضطراب باعث می‌شه که کار رو سریع‌تر شروع کنند. و کسانی که میزان تکانشگری‌شون بالاتره برعکس گروه اول وقتی اضطرابشون زیاد می‌شه اصلا نمی‌تونن هیچ کار انجام بدن. دکتر استیل معتقده این افراد نمی‌تونن احساسات شدید رو به خوبی مدیریت کنند و برای فرار از این حس‌ منفی ترجیح می‌دن که یه کار دیگه انجام بدن. بعضی‌ها ادعا می‌کنن عمدا انجام دادن کارها رو به لحظه آخر می‌ندازن چون توی شرایط پر استرس بهتر کار می‌کنن اما اکثر کسانی که عادت دارن کاراشون رو به تعویق بندازن وقتی تاخیر دارند بیشتر استرس می‌گیرن و نمی‌تونن کار کنن.

دکتر پیچل می‌گه نمی‌شه با قطعیت گفت که کیفیت کار این افراد در شرایط پر استرس بهتر از وقتیه که کارشون رو سر موقع شروع می‌کنن.

عواقب عادت به تعویق انداختن کارها چیه؟

متخصصان عقیده دارند که عادت شدید و مداوم به تعویق انداختن کارها می‌تونه عواقب خیلی جدی‌ای داشته باشه . افراد، زندگی مشترک یا شغلشون رو به خاطر این عادت از دست می‌دن، و معمولا دارن ظاهرسازی می‌کنن. پروفسور فیوشا سه‌روی، استاد روانشناسی در دانشگاه شفیلد انگلستان، به تازگی تحقیقی رو شروع کرده درباره تاثیرات عادت به تعویق انداختن کارها روی نحوه کنار آمدن با بیماریهای مزمن.

اگر عادت دارید کارهاتون رو عقب بندازید در خطر چه بیماری‌هایی قرار دارید؟

تاثیرات روانی‌ای که این عادت در افراد به وجود میاره مشخص شده. کسانی که این عادت رو دارن درصد زیادی‌شون از افسردگی و اضطراب رنج می‌برن و از سلامت روانی کمتری برخوردار هستند. درباره تاثیرات عادت به تعویق نداختن کارها روی سلامت جسمی و همینطور بیماری‌های جدی‌تر اطلاعات کمتری به‌دست اومده. دکتر سه‌روی و همکارانش توی مقاله جدیدی که منتشر کردن توضیح می‌دن که افرادی که این عادت رو دارن و به بیماری‌های مزمنی مثل فشار خون یا مشکلات قلبی دچار هستند خیلی کمتر به فعالیت‌های بدنی برای مقابله با بیماری‌شون رو میارن.مثلا خیلی کم احتمال داره که اونها برنامه‌ریزی کنن و با دوستشون برن ورزش کنن. همچنین احتمالش بیشتره که اونها رفتارهای ناسازگارانه در پیش بگیرن . یعنی مثلا از روبرو شدن با بیماری اجتناب کنند یا خودشون رو مقصر بیماری بدونن و سعی کنن فراموشش کنن.

عقب انداختن کارها چه تاثیر منفی روی زندگی شما می‌گذارد؟

از طرف دیگه افرادی که عادت دارن کارهاشون رو به تعویق بندازن نمی تونند مثل آدمهای دیگه روشن و واضح تاثیر کارها و انتخابهشون رو روی آینده ببینن. پدیده ای که پروفسور سه‌روی بهش می‌گه نزدیک بینی زمانی. این افراد درباره آینده خودشون دید انتزاعی و غیر شخصی ای دارند و ارتباط عاطفی کمتری با خودشون در زمان آینده دارند. دلیل این نزدیک‌بینی زمانی بیشتر میزان بالای استرسه که باعث می‌شه بیشتر روی دغدغه های زمان حال تمرکز کنند ، نه روی مشکلات آینده.

خیلی از ماها می دونیم که اگه داریم کاری رو انجام می‌دیم اون رو برای خودمون انجامش می‌دیم و خودمون در آینده از کاری که الان داریم انجام می‌دیم سود خواهیم برد، اما افرادی که عادت دارند کاراشون رو عقب بندازن، تصویر کردن این موضوع براشون ساده نیست. دکتر سه‌روی ، دکتر پیچل و بقیه محقق‌ها سعی دارن راهی رو پیدا کنن تا به این افراد کمک کنند که بهتر بتونن آینده خودشون رو تصویر کنن و باهاش ارتباط برقرار کنن.

منبع: تسکولو

بازنشر در وبلاگ محمد صبور